پرواز

چنان که دست گدایی شبانه می لرزد

دلم برای تو با هر بهانه می لرزد

هنوز کوچه به کوچه ، حکایت از مردی ست

که دستِ بسته ی او عاشقانه می لرزد

چه رفته است به دیوار و در که تا امروز

به نام تو در و دیوار خانه می لرزد

چه دیده در که پیاپی به سینه می کوبد ؟

چه کرده شعله که با هر زبانه می لرزد ؟

هنوز از آنچه گذشته است بر در و دیوار

به خانه چند دلِ کودکانه می لرزد

دگر نشان مزار تو را نخواهم خواست

که در جواب ، زمین و زمانه می لرزد

ز من شکیب مجو ، کوه صبر اگر باشم

همین که نام تو آرند شانه می لرزد

(میلاد عرفان پور)